Konu: Yorgun acı

[Black_house]

[b]Yorgun acı Başka bir acının yoksulluğundan ayırttım züğürtlüğümü, Suları kumsalı arşınlayan bir sahil kasabası bedel susmalarıma. Sesini duyduğumda gelir uğrardı karanlığıma ecel. Düğüm düğüm çözülüp giderdim bir kumaş misali. Çirkin kaşlarından yansırdı ay ışığı misali iki ışık, Birini kısardın, dudakların kıvrım kıvrım olurdu. Kah bir anne edası, kah bir polis sevdası. Hep suçüstü yakalardın beni kendimden kaçışlarımda. Bedenimden kaçmak durgun saatlerin başlangıcıydı sende, Yakamoz mavisinden keyfe keder geçinmekti sensizliğimde. Çok aradım seni... Herkes aşkı kazırdı ahşap lise sıralarına, Ben hep çözülmeyi beklerdim bir mayıs sabahında. Koşuşturmacalar da kayboldu yarınlarım. Hep istedim, istemekle kalmadım, Ben hiç beklemeyi bilmedim. Sabrederim sandım... Her defasında kırık bir dalla yetindim, Meçhul bir yangında küllendi esaretim. Yüz yıl geçmişçesine yorgunum şimdi, Kırgınım umutlarıma ve sabırsızlığıma. Dilimde hep duymak isterdin unutulmuş bir ezgi, Küskün anılarımla barışma vaktidir bu melodi. Şeytanın bozgunlarında teselli oldun yine de yarama, Saçlarını eksilttiğin an özgürlük sindi ruhuma. Hep sen vardın sabredemediğim o saatlerde, Hep sen vardın o yorgun gitmelerimde. Şimdi hiç olamadığın kadar derinlerdesin köklerimden, Sabrediyorum toprağıma ekilen yorgun acılara. Kamil FERİK UYSAL [/b]