Konu: Hz. Peygamber’in Amcası ile Suriye Seyahati ve Bahîra Hadisesi

[Ders Hocası]

Peygamberimiz dokuz (veya on iki) yaşında bulunduğu sırada amcası Ebû Tâlib bir ticaret kervanıyla Suriye’ye gitmeye karar vermişti. Aile arasında amcasının Hz. Muhammed’i de yanına alıp almaması konuşuldu. Özellikle amca ve halaları gidilecek yerin uzaklığını ve çocuk için bu yolculuğun hastalık ve sair hususlar açısından taşıdığı muhtemel riskleri dikkate alarak evde kalmasının uygun olacağını söylediler. Ancak Peygamberimiz amcasıyla birlikte gitmek için yalvardı. Yeğeninin ısrarını gören Ebû Tâlib duygulandı ve onu da yanına aldı. Kervan Suriye topraklarındaki Busrâ’da konakladı. Bu arada bir manastırda yaşayan Bahîra adlı rahip de kafileyi izlemekteydi. Daha önce birçok kervan burada konakladığı halde herhangi bir ilgi gösterme ihtiyacı duymayan rahip bu kafileye ayrı bir önem vermişti. Çünkü bu sefer o güne kadar hiç görmediği bir şeyi farketmiş, alçak ve küçük bir bulutun kafilenin üstünde yavaş yavaş ilerlediğini, sürekli yolculardan bir veya ikisi ile güneşin arasına girdiğini görmüştü. Büyük bir ilgiyle kervanın yaklaşmasını izledi. Bahira manastırdaki kutsal kitaplardan haberdar olup bir peygamberin geleceğine ve bunun da yakın olduğuna inanıyordu. Büyük bir merakla kafileye haber gönderdi ve hepsini yemeğe davet etti. Dikkatini Hz. Muhammed üzerinde yoğunlaştıran Bahîra onun yüzüne bakınca zihnindeki birçok sorunun cevabını buldu. Onu dikkatle inceledi ve yemekten sonra insanlar ayrılmaya başladıklarında ona bazı sorular sormak istedi. Bahira: Sana bazı sorular sormak istiyorum. Lât ve Uzzâ hakkı için bana cevap verir misin? Hz. Muhammed rahibin sözünü kesti ve “Lât ve Uzzâ’ya yemin ederek bana soru sorma. VAllahi ben putlardan nefret ettiğim kadar hiçbir şeyden nefret etmedim.” Bahira Kureyşliler’in Lât ve Uzzâ adına yemin ettiklerini bildiği için böyle davranmış, ama farklı bir cevapla karşılaşmıştı. Hz. Muhammed’e uykusuna varıncaya kadar çeşitli hususlarda sorular soran Bahira verilen cevapları dikkatle dinledi; aldığı cevaplar onun bildiği ve merak ettiği özelliklerle uyum içindeydi. Nihayet uygun bir sırada izin isteyip çocuğun sırtına baktı. Omuzları arasındaki mührü görünce gelmesi yakın olan peygamberle karşı karşıya olduğundan şüphesi kalmadı. Ebû Tâlib’e dönüp ona da bazı sorular sorduktan sonra şöyle dedi: “Yeğenini buradan uzaklaştırıp geri götür ve onu Yahudilerden koru. Çünkü benim bildiğimi onlar da bilirler ve görüp fark ederlerse ona kötülük yaparlar. Yeğeninin geleceğinde büyük şeyler gizli. Onun yüzü peygamber yüzüne, gözleri de peygamber gözlerine benziyor. Biz kutsal kitaplarımıza ve atalarımızdan gelen rivayetlere göre bir peygamberin gelmesinin yakın olduğunu biliyoruz. Bunu Yahudiler de biliyor, ancak onlar gelecek peygamberin İsrailoğulları arasından çıkmasını bekledikleri için onu kıskanıp zarar verebilirler. Sana bu nasihati yaparak bu konudaki görevimi ifa ettiğimi bilmeni isterim”. Ebû Tâlib bunun üzerine getirdiği eşyayı Busra’da sattı ve seyahatını yarıda keserek Mekke’ye döndü. Bundan sonra çıktığı seyahatlerde, başına bir şey gelir korkusuyla çocuğu bir daha yanına almadı. Bahira hadisesi hıristiyanlar tarafından oldukça abartılıp efsaneleştirilmiş, Hz. Muhammed’in getirdiği mesajı Bahîra’dan öğrendiği, dolayısıyla İslâm’ın ve Kur’ân’ın Bahîra tarafından uydurulduğu iddia edilmiştir. Müslümanlar açısından böyle bir iddianın ciddiye alınması mümkün değildir. Çünkü genel olarak İslâm ve Kur’ân-ı Kerîm, Yahudi ve Hıristiyanların kutsal kitapları olan Tevrat ve İncil’le tevhid çizgisinden gelen ortak noktalar dışında muhteva bakımından farklıdır. Hz. Peygamber’in Bahîra ile görüşme sırasında yaşının küçük olması ve görüşme süresinin kısalığı gibi hususlar da dikkate alındığında bu tür iddiaların temelsiz olduğu açıkça görülmektedir. Bununla birlikte İslâm’ın ilk asırlarından itibaren Hıristiyanlar tarafından yukarıdaki iddialar tekrarlanagelmiş, ayrıca bu iddiaları ispatlamaya yönelik pek çok kitap yazılmıştır.