Konu: Annesi Âmine’nin Vefatı

[Ders Hocası]

Hz. Peygamber altı yaşına geldiğinde annesi Âmine onu câriyesi Ümmü Eymen’le birlikte yanına alarak Yesrib’e (Medine) götürdü. Burada hem babası Abdullah’ın mezarını hem de Abdülmuttalib’in annesi dolayısıyla ailenin dayıları sayılan Benî Neccâr mensuplarını ziyaret ettiler. Yesrib’de Nâbiga’nın evinde bir ay kadar misafir kaldılar. Hz. Peygamber’in daha sonra anlattığına göre o, yüzmeyi bu sırada evin yakınındaki bir gölette öğrendi. Yine bizzat hatırlayıp anlattığına göre Nâbiga’nın çocuklarıyla ve özellikle Üneyse adlı kızıyla arkadaşlık kurmuştu ve birlikte aileye ait konağın etrafında oynamışlardı. Onların eğlencelerinden biri bu konağın kulelerinden biri üzerine konan bir kuşu kışkışlayarak uçurmaları olmuştu. Âmine Mekke’ye dönerken Medine’ye yaklaşık 190 km. mesafede bulunan Ebvâ’da hastalandı ve genç yaşta vefat etti. Âmine’nin ölümünden önce küçük yavrusuna bakarak şöyle söylediği anlatılır: “Her yaşayan ölür. Her yeni eskir. Her çok azalır. Her büyük yok olur. Şüphesiz ben de öleceğim, ama devamlı anılacağım. Çünkü dünyaya oğlumu hayırlı bir gelecek olarak bırakıyorum”. Annesinin ölümüyle öksüz kalan Efendimiz, Ümmü Eymen tarafından Mekke’ye getirilip dedesi Abdülmuttalib’e teslim edildi. Hz. Peygamber daha sonra hicretin altıncı yılında (milâdî 628) Ebvâ’ya uğrayıp annesinin mezarını ziyaret etmiştir. Kabri eliyle düzeltirken bu arada annesinin şefkat ve merhametini hatırlayarak göz yaşı dökmüştür. Onun bu tutumundan etkilenen sahabîler de göz yaşlarını tutamayıp onunla birlikte ağlamışlardır.