Konu: Peygamber Efendimizin Doğruluğu ve Güvenilirliği

[Ders Hocası]

Peygamber Efendimiz, müslümanı, insanların kendisine güvendiği, elinden ve dilinden diğerlerinin zarar görmediği kişi olarak tanımlar. “Söz söylerken yalancılık edeni, söz verdiği zaman sözünde durmayanı, kendisine bir şey emanet edilince hıyanet edeni” de ikiyüzlülükle niteler. (Müslim, “Îman”, 107) Bu örneklerden anlaşılacağı üzere Peygamber Efendimizin, kişiliğiyle bütünleşmiş özelliklerinden biri de onun doğruluğu ve güvenilirliğidir. Hz. Peygamber, doğup büyüdüğü Mekke çevresinde henüz peygamber olmadan önce doğru ve güvenilir anlamında “Emîn” olarak tanındı. Bir kısım Mekkeliler bu özelliği sebebiyle emanetlerini ona teslim ederlerdi. Ticarî faaliyetlerinde de o hep dürüstlüğüyle ün yapmıştı. Her zaman insanların yardımına koşar, verdiği sözde dururdu. Dürüstlüğü, düşmanlarının bile dikkatini çekerdi. Nitekim Bizans İmparatoru ticaret amacıyla Suriye’ye giden Mekkelilerden Hz. Peygamber hakkında bilgi isteyince heyet içerisinde yer alan müşrik liderlerinden Ebû Süfyan bile, onun, Mekkeliler arasında emîn olarak tanındığını itiraf etmiştir. Kurân-ı Kerim’de Peygamberimizin şahsında bütün Müslümanlara dosdoğru ve doğrularla beraber olmaları gerektiği vurgulanmaktadır. (Hûd 11/112; Tevbe 9/119) Doğruluktan ayrılmayan tevhid ehli kişilere korku ve keder olmayacak, doğruluklarının karşılığı olarak onlar ebediyyen cennette olacaklardır. (Ahkaf 46/13) Bir gün ashabtan bazıları Hz. peygamber’e “Yaşlandınız ey Allah’ın elçisi!” diye seslenince Peygamber Efendimiz, “Beni, Hûd ve Şûrâ sûreleri yaşlandırdı” demiştir. Çünkü her iki sûrede de “Emrolunduğun gibi dosdoğru ol!” buyurulmuştur. (Hûd 11/112; Şûrâ 42/15)