Konu: Ahmed Yesevî’nin Hikmetlerinden

[Ders Hocası]

Bismillâh dip beyân eyley hikmet aytıp Tâliblerge dürr ü güher saçtım muna Riyâzetini katığ tartıp kanlar yutup Min defter-i sânî sözin açtım muna Sözni aydım her kim bolsa dîdâr-taleb Cânnı cânğa peyvend kılıp rengni ulap Ğarîb fakîr yetîmlerni könglin avlap Köngli bütün halâyıkdın kitçim muna Kayda körseng köngli sınuk merhem bolğıl Andağ mazlûm yolda kalsa hemden bolğıl Rûz-ı mahşer dergâhığa mahrem bolğıl Mâ vü menlik halâyıkdın kitçim muna Ğarîb fakîr yetîmlerni Resûl sordı Uşol tüni Mi’râc çıkıp dîdâr kördi Kaytıp tüşüp ğarîb yetîm izlep yördi Ğarîblemi izin izlep tüştim muna Ümmet bolsanğ ğarîblerge tâbî’ bolğıl Âyet hadîs her kim aytsa sâmî’ bolğıl Rızk u rûzî her ne birse kâni’ bolğıl Kâni’ bolup şevk şarâbın içtim muna [b]Bugünkü Türkçesi[/b] Bismillah’la başlayarak hikmet söyleyip Tâliplere inci, cevher saçtım işte. Riyâzeti katı çekip, kanlar yutup, Ben defter-i sâni sözünü açtım işte Sözü didar isteyen herkes için söyleyip, Canı cana bağlayarak damarları ekleyip, Garip, fakir, yetimlerin gönlünü avlayıp, Gönlü bütün kimselerden geçtim işte. Nerde görsen gönlü kırık, merhem ol sen; Öyle mazlum yolda kalsa, hemdem ol sen; Mahşer günü dergâhına mahrem ol sen Ben-sen diyen kimselerden geçtim işte. Garip, fakir, yetimleri Resûl sordu; Hem o gece Mirâc’a çıkıp didar gördü; Geri inip garip, yetim izleyip yürüdü; Gariplerin izini izleyip indim işte. Ümmet olsan, gariplere tâbi ol sen; Âyet, hadis her kim dese sâmi ol sen; Rızık, nasip her ne verse, kani ol sen; Kani olup şevk şarabını içtim işte. (Eraslan, 1993;48)