Son Bilet - Paylaşma ile ilgili Hikaye

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Çevrimdışı Ders Hocası

  • Hocanın Biri
  • *******
  • Join Date: Eki 2016
  • Yer: Hatay
  • 63863
  • +526/-0
  • Cinsiyet: Bay
    • Arif Arslaner
Son Bilet - Paylaşma ile ilgili Hikaye
« : 25 Aralık 2019, 17:35:58 »
Bosna Savaşı’nın en yoğun olduğu günlerdi. Sınıftaki öğrencilerimle orada yaşanan trajedileri paylaşmıştık. Öğrencilerden biri; “Öğretmenim, biz de yardım gönderelim.” dedi. Ben de “Ailelerinizden para istememek şartı ile olur.” dedim. Onlar iş eğitimi dersinde öğrendikleriyle bir şeyler üretecek, ben de 15 gün sonra Bosna’ya yardım için düzenlenecek bir kermeste bu ürünlerin satılmasını sağlayacaktım.

Bir hafta sonraki dersimde öğrencilerin çoğu, yaptıkları küçük ama benim için çok değerli ürünlerini teslim ettiler. Birkaç tanesi yetiştiremediklerini, bir sonraki derse getireceklerini söylediler. Hepsi çok mutluydu. Ancak ön sırada oturan sınıfın en sessiz ama başarılı öğrencilerinden Songül, ders boyunca başı öne eğik olarak hiç konuşmadan durdu.
Ders zili çaldığında Songül, sessizce yanıma geldi:
— Ben Bosna Hersek’teki kardeşlerime verebilmek için yalnızca bunu bulabildim öğretmenim. İnşallah işlerine yarar, dedi.
Avcumun içine bir şey bıraktı ve hızla uzaklaşıp gitti. Avcumu açtığımda gördüğüm bir öğrenci otobüs biletiydi.
— Herhâlde, Bosna Herseklilerin de aynı biletle otobüse binebileceklerini düşündü.” dedim. Güldüm, yürüdüm.
Okuldan çıktığımda bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu. Arabama bindim ve yol yapım çalışmaları olduğu için normalde hiç kullanmadığım arka caddeden evime doğru yöneldim. Silecekler yağmura yetişemiyordu. Önümü zorlukla görüyordum.

Issız yolun kenarında sırılsıklam ıslanmış hızlı hızlı yürümeye çalışan 12-13 yaşlarında bir kız çocuğunu görünce arabaya almak için yavaşladım. Baktım Songül.
Küçük kız son biletini Bosna’daki kardeşleriyle paylaştığı için o yağmurda evine yürüyerek gitmeye çalışıyordu. Arabaya aldım. Onu babası ve üç kardeşiyle beraber yaşamaya çalıştığı yıkık dökük gecekonduya bıraktım. Üç dört kilometrelik yol boyunca ondan saklamaya çalıştığım gözyaşlarım artık sel gibi akıyordu.

Bir hafta sonra düzenlediğimiz kermesin açılışına gelen belediye başkanı ve yanındaki misafirlere bileti gösterdim. Kendisi çok zor şartlarda yaşayan ama yüreği çok zengin öğrencimin hikâyesini anlattım. Başkan bileti açık artırmaya çıkarttı ve bilet kermeste satılanların toplamına yakın para kazandı.