[b]İNSAN OCAKLARI
Önce Allah sevdi, Adem’i yarattı sonra Aşk diye bir şey kattı, karıştırdı o Nur’a Adem de sevsin dedi ve yarattı Havva’yı Yıldızları, güneşi, sevsinler diye Ay’ı
Başlar dünya kazanı yavaşça kaynamaya Başlar artık insanlık rolünü oynamaya Kabilden katil oldu, yaşamalı Habil’ce Sınavdan geçiyoruz, uzun, çetin, çok ince..
İnsandır ilk padişah, ne şerefli bir sanat Etekleri fır dönen cariyesi; Kainat Otlar bile ot iken sana hizmet eder de Hangi akla yok yere, kul olursun gider de…
Lokma lokma oluruz, büyük küçük demeden Öyle nazik yürürüz, renkleri çiğnemeden Siz mindere oturun, biz dururuz eşikte ! Biz sevmeye söz verdik, siz ağlarken beşikte…
Cimrinin eli siyah, cömertin eli beyaz Bir garip bize yetmez, bir yetim ne ki, çok az Kürekle olmaz dostum, yürekle kazıyoruz Topraktan geldik ama taşlara yazıyoruz !
Biz sevgi işçisiyiz, insan ocaklarında Evladı, kardeşiyiz bakın, kucaklarında Azade kuşlar gibi kanat çırpınca göğe Hafifler yüreğimiz, değer başımız göğe
Kırılırız kaç yerden, bir sevda kırığına Bürünürüz Yunus’a, Mevlana sarığına Mecnun gezeriz çöl çöl, buluruz Leylaları Tutarız, düşürmeyiz sulara hülyaları
Ümidiyiz gençliğin, mendili ihtiyarın Sevmeyen bugün öldü, sevenlerindir yarın ! Kızların ismi Sevgi, erkeklerinki Barış Sizi biz parselledik sevgiye, karış karış…
Gelmeyene gideriz, sormayanı sorarız Nerede bir can yaşar, üşenmeyiz,ararız Sevenler, sevmeyenler, soframıza buyurun ! Kalbinizi doyurun, karnınızı doyurun !
Yabancımıyız sanki, anamız babamız bir Mayamız çamurdandır, nasıl görürüz hakir Yanarken kandil kandil, sararsa da yüzümüz Kendimizi unuttuk, hep sizdedir gözümüz…
Herkes bizim teyzemiz, dayımız, abimizdir En büyük mirasımız sizlere, kalbimizdir ! Ninnilerimiz geniş, taa doğuştan anayız Sizi bilmeyiz ama biz insandan yanayız !
Kin ve nefret söndürür, yıkar madem ocağı Ara bak içindedir, asıl maden ocağı Kibriti de bulursun, nihayet ateşi de Miskini bize getir, sarhoşu, serkeşi de…
Bebeğin tek emdiği, annenin yüreğidir Hayat pamuk ipliği ve insan direğidir Kaybedersek kalbini, kaybedeceğiz zaman Biz insanız, değiliz su üstünde sap, saman
Gurbetimiz gökyüzü, güneşe olduk sürgün Her gün ızdırap eksek, hüzün toplasak her gün Sevgisiz olmayalım, gelin, her şey olsak da Dünya sevgiye dönsün, olsak da olmasak da !
Huzurdan kardeşlikten kaçarken kimileri Denizin en dibine batıyor gemileri Gitme, o gemi kırık, gitme çürük, gitme dar Nuh’un gemisi biziz, taa kıyamete kadar !
F. BAŞKUT ARDIÇ (Gaziosmanpaşa ... Parti Gençlik Kollarının düzenlediği “İnsan Sevgisi”konulu Şiir yarışmasında derece alan şiir..)[/b]
|