Konu: Arafat’a Hareket

[busegül]

İkinci Gün: Zilhiccenin Dokuzuncu Günü (Arefe Günü)     Hacılar, Arefe günü güneş doğduktan sonra Mina’dan Arafat’a doğru hareket ederler ve yolculukları esnasında şu duayı okurlar: [Allahım! Senin rızanı kazanmak için Sana yöneldim. Günahlarımı af, haccımı kabul ve bana merhamet et. Muhakkak Senin her şeye gücün yeter. (Allahumme ileyke teveccehtu, ve vechike’l-keriym eraddü fec’al zenbî meğfûran ve haccî mebruran ve erhamnî inneke alâ killi şey’in kadiyr.]     Hacı, telbiye, Kur’an okuma ve [Allahım! Bize dünyada da iyilik ver…(Rabbenâ âtinâ fi’d-dünyâ haseneten…)] duasını çokça yaparak Arafat’a ulaşıp vakfe yapar.     Arafat’ın her tarafı vakfe yeridir. Fakat en faziletli yeri, Peygamber (s.a.v) efendimizin vakfe yaptığı Rahmet tepesindeki büyük kayalıkların bulunduğu yerdir.     Rahmet tepesi görüldüğü zaman Allah Teala zikredilir ve tekbir getirilir.     Hutbe dinlemek için Nemire Mescidi’ne yönelmek sünnettir.     Öğle ve ikindi namazları, cemi takdim ile öğle namazı vaktinde aralarında sünnet kılmadan, bir ezan, iki kamet ve genel bir imam eşliğinde eda edilir.     Hacı, bütün kalbiyle orada olmaya ve ağlamaya çalışır. Dua, tehlil, oturarak ve ayakta Kur’an okuma çokça yapılır. Dua yaparken ses yükseltilmez, yalvarılarak dua yapılır, istekler üçer defa tekrarlanır, mümkün mertebe Kabe’ye doğru yönelir. Duanın başında ve sonunda Allah’a hamd ve tesbih, Peygamber (s.a.v)’e salavat getirilir. Hacının, Arafat’ta vakfe için yıkanması sünnettir.