Gönderen Konu: Paylaşmak Erdemdir - Paylaşma ile ilgili Hikaye  (Okunma sayısı 1542 defa)

0 Üye ve 2 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Çevrimdışı Ders Hocası

  • Hocanın Biri
  • Administrator
  • Süper Mega üye
  • *******
  • İleti: 63863
  • +526/-0
  • Cinsiyet: Bay
    • Arif Arslaner
Paylaşmak Erdemdir - Paylaşma ile ilgili Hikaye
« : 25 Aralık 2019, 17:39:19 »
Ayşe, bugün okuldan çok sevinçli gelmişti. Annesi onu kapıda karşıladığında okulda güzel vakit geçirdiğini anlamıştı. Ayşe'ye sordu:
— Sevgili kızım! Bugün okulda neler yaptın, neler öğrendin bakalım?
Ayşe heyecanla annesine anlatmaya başladı.
— Anneciğim, bugün okulda paylaşmayı öğrendim.

Annesi bu cevaba şaşırmıştı. Merak ederek sordu:
— Çok güzel yavrucuğum! Peki bunu nasıl öğrendin? Bana anlatır mısın?
Dün derste öğretmenimiz; “İnanan insanlar kardeştir. Birbirlerini sever, korur. Paraya ihtiyacı olana harçlıklarından verir.” demişti. Sonra da depremde evleri yıkılan, akrabaları ölen çocuklardan söz etti. “Onların hepimizin yardımına ihtiyacı var çocuklar.” dedi. Ben de bugün kumbaramdaki bütün paramı boşalttım, öğretmenime götürdüm.

— Öğretmenim, bunlar benim bayram harçlıklarımdı. Onları depremde yakınları ölen çocuklara siz ulaştırır mısınız, dedim.
Ayşe bunları anlatırken annesinin gözleri doldu. Kızına sevgiyle, şefkatle sarıldı.
— Aferin yavrucuğum. Aferin sana! Paylaşmak erdemdir yavrum. Paylaşmak inanan insanların en güzel özelliğidir. Rabb’im bize malımızı, paramızı paylaştığımızda onların azalmayacağını söylüyor. Paylaştıkça zenginleşeceğimizi söylüyor. Peygamberimiz de "Komşusu açken Müslümanlar tok yat-mamalı." diyor. Ekmeğimizi, harçlıklarımızı ihtiyacı olan herkesle paylaşmalıyız. Sen bunları anlamışsın yavrum. Seni tebrik ediyorum.

Ayşe, annesinin sözlerini dinledikten sonra konuşmasına devam etti:
— Anneciğim, bir de yeni aldığımız kırmızı kalemimi verdim öğretmenime. Ben eskisiyle biraz daha yazabilirim. Depremde okulları da yıkılmış bazı çocukların. Şimdi onların kaleme, deftere, yeni okullara ihtiyacı varmış. Ben de kırmızı kalemimi verdim. Küçük şeyler de mutlaka yaralarını sararmış oradaki çocukların.

Annesi, Ayşe'ye bir daha sarıldı ve şöyle dedi:
— Küçük şey diye bir şey yoktur yavrum. “Küçük şey” dediğimiz şeylerle olur her şey. Sen çok güzel yapmışsın. Okullardaki çocukların çoğu birer kalem verse kaleme ihtiyacı olan çocukların yüzleri güler. Onlar da derslerine çalışabilirler. Aferin yavrucuğum sana! Sen paylaşmanın tadını gerçekten almışsın...

 

Voiser