Sorular ve Cevaplar => Edebiyat ve Hobi => Bilgi Bankası => Hikayeler => Konuyu başlatan: Leb-i Damla - 27 Kasım 2008, 02:34:29
-
Merhabalar...
Hikaye yazmaya ne dersiniz arkadaşlar.
Hikayenin adı ne mi olucak onu hikayemizin gidişatı belirlicek.
Bütün arkadaşların katılımını bekliyorum,bakalım neler çıkıcak.
Ben başlatıyorum hikayeyi.
***
Yüreğinin çırpınışları gecenin sesizliğini bozmuştu.Sebebini bilmediği bir huzursuzluk sarmıştı her yanını.
Uyumaya çalışmak nafile,olmuycak böyle dedi.Kalktı perdeyi usulca araladı,dışarıda yağan yağmurun sesi,gözünden akan yaşlara eşlik ediyordu sanki...
Yağan yağmur damlacıklarını izlerken,içindeki huzursuzluğu çözmeye çalışıyordu.
Düşündü...nedenlerini sıraladı kafasında...hayır,bunlar olamazdı huzursuzluğunun nedeni!!!
Başka bir şey vardı çözümleyemediği...
-
Çok iyi düşünmüşsün Hüzzam ben varım... tşkk
işte devamı asss
Dışarıda yağmur şiddetini iyice arttırmıştı...
Sokak lambalarının loş ışığı dahada belirsiz olmaya başlamıştı.
Daha fazla bakamadı dışarıya.Gözleri dumanlandı,ayaklarının bağı çözüldü...
Uzandı yine yatağına. Battaniyesinin içine gömüldü. Derin düşüncelere daldi.
Keşke yeniden başlayabilseydim hayata diye iç geçirdi. gll
Bunun mümkün olmadığını bilsede. Daha az hata yapardı kimbilir.
Yeniden başlayabilseydi eğer...
Çıplak ayakla dışarıda koşar yağan yağmurun tadına varırdı.Ama dışarıya bakmaktan bile korkmuştu şimdi.
Bulunduğu anın kıymetini bilmeliydi.
Ama nasıl?
Karar verdi kendi kendine.
Bulunduğu anı yaşamalıydı.
Ama nasıl?
İçindeki huzursuzlukla uykuya daldı.
....
-
***
Sabah uyandığında kendisini çok yorgun hisseden Canan, gün içinde yapıcaklarını gözden geçirdi.
Anı yaşamak,geçmişi düşünmemek,geleceğe dair planlar yapmak,hayal kurmak güzelde,bunu başarabilmek kolaymı diye düşündü.
Canı hiç birşey yapmak istemesede hazırlanıp dışarı çıkmak için ayağa kalktı.
-
Evet monoton hayat yeniden başlamıştı...Her günkü rutin şeyler işte...
Ama kahvaltı yapmalıydı.
En azından küçük kızı için bunu yapmalıydı.Ona örnek olmalıydı.
Çaresizliği,hüznü,acıları kolayca okunuyordu her hareketinden.Ama bunu ona hissettirmemeliydi.
Çayı ocağa koydu...
Kahvaltılıkları tepsiye dizdi.Kızının odasına yöneldi.
Kızı o denli güzel uyuyordu ki bembeyaz çiçekli örtüleri altında.Uyandırmaya kıyamadı.Yanına uzandı.
İlk gülümseyişi ilk aguları geldi aklına kızının.Gülümsedi yüzü birden.
O doğduğunda ne kadar çok sevinmişti.O sıralarda Ferhat ile Şirin hikayesini dinlemiş çok etkilenmişti.
Bu yüzden adını Şirin koymuştu.
-
Her zaman okudugu kitaplardan etkilenen biriydi Canan..kızının ismide böyle bir anın hatırasıydı ona..Şirin..
Adı gibi şirindi gerçekten.. Nasılda masumca yatıyordu..melekler gibiydi..minicik ellerini yanağının altında buluşturmuş nasılda güzel uyuyordu..
Bir an düşündü..Hayat ne kadar acımasızsa bu ufacık yavrusu o kadar masumdu..Nasıl koruyacaktı onu bu hayattan..
Bazen oturur sadece bunu düşünürdü canan..O tertemiz yüreği nasıl kirletmeden büyütecekti..Ona nasıl bir gelecek sağlayacaktı..Üzülmeden,hırpalanmadan büyümesine şahit olacaktı..Düşünür ve düşündükçe içini bir korku kaplar Rabbine sığınırdı.. Onu en iyi şekilde yetiştirmek için..
O yine bunları düşünürken kızının uyandığını ve gözleri gülercesine ona baktığını farketti..
-"Günaydın şirine hanım, kalk bakalım sabah oldu.Kahvaltı bizi bekliyor" diyerek o pamuk gibi yanaklarından kocaman öptü kızını..
Evet , nasıl bitecegi bilinmeyen, yeni bir gün daha başlıyordu..
-
Şirin kızım diye kokladı gül yanaklarını...sadece isminde değil onun o melek yüzündeki sevimli masum sevecen ifade isminin ona ne kadar yakıştığını düşündü.
Gözleri doldu,canım kızım deyip sıkıca sarıldı.
-
bende varım okk devamı işte asss
şirin annesine o kadar baglı bir çocuktu ki babası vefat ettikten sonra tutanacak dalı o kalmıştı.Küçücük bedeninde kocaman bir yürek tasıyordu sanki.Annesine duydugu sevgi her gecen gün katlanmıştı.Cananda çocugu için elinden gelen bütün çabayı gösteriyordu.Bir annenin yapması gereken herşeyi.O büyük bir anneydi....
Oturulan her sofrada birilerinin eksikliği hep hissedilecekti.....Acıda olsa bu bir gerçekti....
-
Bende varım inş. asss
Nihayet kahvaltıya geçebildiler hyhvv
Okul sevisinin gelmesine çok az bir süre kalmıştı.Aceleyle kahvaltılarını yaptılar.
Derkenken servisin korna sesiyle irkildiler.
-
Canan,şirine kızını servise yetiştirme telaşıyla kızına seslendi.
-Acele et Şirinem yetişemiyceksin.
Şirin:
-Allaha ısmarladık annecim.
Annesini öptükten sonra nihayet servisin kapıssından içeri girebilmişti.
Okulunu çok seven Şirin,başarılı bir öğrenciydi.Öğretmenleri tarafından sevilen,saygılı,yaşına göre olgun davranışları olan Şirini arkadaşlarıda çok seviyordu.
Canan,artık işine gitmek için hazırlanmalıydı.
Aksi ,huysuz bir patronu vardı.Lüx bir semte butikte çalışan Canan,butiğe gelen sosyetik müşterilerin kaprisindende bıkmıştı.Ama kızının geleceği için katlanıyordu.Eşinin vefatından sonra bütün yük omuzlarına binmişti.İşinden memnun olmasada çalışmak zorundaydı.
Hemen hazırlanıp işe gitmek için yola çıktı.Hınca hıç dolu olan otobüse bindi.
-
okk
-
Arkadaşlar hikayenin devamına katılımlarınızı bekliyorum.Farklı fikirler ve yorumlarla hikakemize sizlerde renk katın.
-
alkşş okk öppp
-
Büyük zorluklarla işe gidip gelen Canan sonunda işyerine ulaşmıştı ama geç kalmıştı.
Eyvah!!! Patronu bugün çok aksiydi yine.Sabah sabah asık suratlı bir patron görmek onun moralini bozsada içinden ya sabır diyerek günaydın dedi.
-Günaydın Canan hanımefedi,yenimi teşrif ediyorsunuz dedi patronu alaycı bir ifadeyle.
-Üzgünüm efendim,malum trafik her zamanki gibi yoğundu.
-Tamam tamam lafı uzatmada bir an önce işe başlayıver dedi Yalçın bey.
Müşterilerine güleryüz ,ihtimam gösterip yeri geldiğinde yalakalık yapan Yalçın bey,çalışanı için gösterdiği bu aksi davranış Cananı çileden çıkarsada;daha iyi bir iş imkanı şuan içi bulamayacağından katlanıyordu bu menfaatçi patrona.
-
Çaresizlik ne kadar kötü...
Bu patronun ağız kokusunu dinlemek öyle zoruna gidiyordu ki.
Ama çaresizdi.
Çalışması gerekiyordu.Boğazı parçalanırcasına imdat diye bağırdığı halde
bu koca şehirde sesini duyan bir kişi bile yoktu...
Yalanlarıyla,sahte gülücükleriyle,bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın hesaplarınızla...
Yaşayın hayatınızı.Ne mutlu size diye içlendi yine....
Kırılmıştı bir kez yüreği.Ah Canan sen bu hallere düşecek kadın mıydın?...
Niye ağlıyor insanlar?...Denize düşenler bile bile neden yılana sarılıyor.Bunu anlayabilmiş değildi.
-
Her gün bu anı yasamak onun zoruna gitsede birgün daha bitirmişti gününden
yine kalabalık yine otobüs .. her zaman ki haliydi bu Cananın.
Herseye ragmen eve gelebildi sonunda .. öyle bir rahata kavusuyordu ki kızı ve evine geldiginde yasadıgı tüm sıkıntıları unutuyordu.
Hersey onun içindi çünkü ..
Kızına sarıldı :
-Çok özledim seni kızım ,günün nasıl gecti? dedi.
Şirinde:
-Kötü diyerek suratını astı.
-Neden ? dedi annesi .
-Babamı sordular bugün,bende yok benim babam dedim.
....
-
Bu bölümü yeni gördüm kl156 bende varım inşaAllah vvv
*****
Canan, kızının bu sözleri üzerine sendeledi. Ayakta duracak mecali kalmamıştı.
Olduğu yere yığılıverdi.
Annesi bayılmıştı.
Şirin hemen salona koşarak kolanyayı aldığı gibi annesinin yanına koştu.
Ne yapacağını bilmez bir şaşkınlık içerisinde kolonya ile annesinin yüzünü ovmaya başladı.
Biraz sonra annesi kendine gelmişi.
Şirin:
- Anneciğim, özür dilerim. Seni üzmek istememştim. Diyebildi.