Konu: Necip Fazıl Kısakürek & Şiirleri

[melike]

[b][color=brown]TABUT Tahtadan yapılmış bir uzun kutu; Baş tarafı geniş, ayakucu dar. Çakanlar bilir ki, bu boş tabutu Yarın kendileri dolduracaklar. Cılız vücuduma tam görünse de. İçim. bu dar yere sığılmaz diyor. Geride kalanlar hep dövünse de İnsan birer birer yine giriyor. Ölenler yeniden doğarmış; gerçek! Tabut değildir bu bir tahta kundak. Bu ağır hediye kime gidecek. Çakılır çakılmaz üstüne kapak?[url=http://www.uyanangenclik.com]... [/color] [/b]

[melike]

[b][color=purple]ÖLÜLER Ölüler bağırıyor mezarlarından: Yolcular oturun taşlarımızda! Onları deviren biziz toprağa. Biz attık onları böyle ayağa: Sakın atlamayın kenarlarından! Ölüler bağırıyor mezarlarından[url=http://www.uyanangenclik.com]...[/url] Yolcular, uzanın yere upuzun; Dayayın taşlara başlarınızı! Tüy yastıklar gibi rahat taşımız. Birleşsin bir lâhza orda başımız! Bizdedir cevabı kuruntunuzun; Yolcular uzanın yere upuzun! Ben de bir gün böyle haykıracağım: Yolcular. oturun mezar taşımda! Yolcular önümde fısıldaşacak. Yolcular aşılmaz yollar aşacak. Taşımı yerlere yatıracağım; Ben de bir gün böyle haykıracağım![/b]

[melike]

[color=navy]KALDIRIMLAR 1 Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında, Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum. Yolumun karanlığa karışan noktasında Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum. Kara gökler külrengi bulutlarla kapanık; Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar. Bu geceyarısında iki kişi uyanık: Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar. İçimde damla damla bir korku birikiyor; Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler. Simsiyah camlarını üzerime dikiyor Gözleri çıkarılmış bir ama gibi evler. Kaldırımlar, ıstırap çekenlerin annesi, Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır. Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi, Kaldırımlar, içimde uzayan bir lisandır. Bana düşmez can vermek yumuşak bir kucakta, Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum. Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta, Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum[url=http://www.uyanangenclik.com]...[/url] Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin; İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler. Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin; Yolumda bir tak olsun zulmetten taş kemerler. Ne ışıkta gezeyim, ne göze görüneyim; Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları. Islak bir yorgan gibi iyice bürüneyim, Örtün, üstüme örtün serin karanlıkları. Uzanıverse gövdem taşlara boydan boya; Alsa bu soğuk taşlar alnımdaki ateşi. Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya, Ölse kaldırımların karasevdalı eşi. [/color]

[melike]

[b][color=red]KALDIRIMLAR 2 Başını bir emele satan kahraman gibi, Etinle, kemiğinle sokakların malısın! Kurulup üzerine bir tahtırevan gibi, Sonsuz mesafelerin üstünden aşmalısın! Bahtın kaldırımlara düştüğü günden beri, Erimiş ruhlarınız bir derdin potasında. Senin gölgeni içmiş onun gözbebekleri; Onun taşı erimiş senin kafatasında. İkinizin de ne eş, ne arkadaşınız var, Sükût gibi kimsesiz, çığlık gibi hürsünüz. Dünyada taşınacak bir kuru başınız var Onu da ne tarafa olsa götürürsünüz. Ömrünüz taş olsa da gide gide yorulur, Bir gün ölüme çıkar bu yolun kıvrımları. Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur, Ne senin anladığın kadar kaldırımları[url=http://www.uyanangenclik.com]...[/url] [/color][/b]

[pusula]

güzel bir palaşım 103 asss                                             (+)