Konu: Yılbaşı gecesinin manası

[Black_house]

[color=navy][b]Hepimiz Müslümanız elhamdülillâh. Ama hepimiz Müslümanlığımızın icabını yaşamıyoruz maalesef... Biz, Müslümanlığın icabını yaşama hâline “dindarlık” diyoruz. Kim inandığı gibi yaşıyorsa, ona dindar insan sıfatını takıyor, dindar adam, diye yâd ediyoruz. Bu sıfat onun hakkıdır zaten. Siz dindarlığı, zamanın kötülük ve fitnesine karşı giyilen koruyucu bir zırh olarak da kabûl edebilirsiniz. Aslında dindarlık, sahibini sadece âhirette Cennet’e koyan bir yaşama tarzı olmakla kalmayıp, dünyada da huzura, saadete sevkeden bir yaşama tarzıdır. Nitekim İsa Peygamber’in(A.S.) doğumu ile Hazret-i Muhammed’in(S.A.V.) hicretine başlangıç olan yılbaşlarında dindar olanla olmayanın yaşayışını ibretle seyrediyorsunuz. Dindar olanlar, yılbaşı gecelerinde düşünüyorken, şuur altında bile olsa diyorlar ki: — Yılbaşı gecesinin mânası, sayılı ömür senelerinin birinin daha bitmesi, ölüm denen kesin âkıbete biraz daha yaklaşılması, gençlik günlerinin tükenip, ihtiyarlık demlerinin gelmesi.. demektir. Nitekim her yılbaşında siyah saçlara biraz daha aklar düşüyor, akların sayısı da biraz daha çoğalıyor. Öyle ise, böyle gecelerde daha çok sefalete, daha çok sefahete düşmek yerine; daha çok âhirete, daha fazla ebedî âleme meyili olmak lâzımdır. Zira bu hızlı gidiş, - ister ikrar et, ister inkâr - kabire, öteki dünyaya doğrudur. İşte dindarlık böyle düşündürüp, böyle tedbirli hareket ettirdiği içindir ki, dindar insanın, geçen senelerinden pişmanlığı azdır. Ama kendisini dinî ölçülerle kayıtlı görmeyen başıboş insanlarda ise her yılbaşında böyle bir muhakeme ve düşünceden eser yok. Tam bir şuur ve idrak mahrumiyeti içindeler.. Ölüme bir sene daha yaklaşmanın delilini teşkil eden gecede, hem ahlâkından, hem mâneviyatından, hem de parasından zararlar görmekte, fireler vermekte, pişman olacağı fiilleri çoğaltarak işlemekteler. Birkaç saatlik bu eğlence ve sefahetin arkasından ömür boyu üzüntü ve pişmanlıklar gelmekte... Onu böyle ömürboyu pişmanlıklara sevkeden şey, İslâm’ın icabını yaşamayışında, yâni, dindar olamayışındadır. Şâyet dinin emirlerine sadık kalacak bir iman kuvveti, dindarlık emâresi kazanabilse, her yılbaşı, tam aksini düşünmesine, kendisine çekidüzen verip iman ve ahlâk bakımından yükselmesine sebep olacak, geçmişinden pişmanlık duyan bir sefahet ve sefalete düşmeyecek... Demek ki, yılbaşı gecelerinde kimilerini o hâle düşürüp, kimilerini de bu duruma çıkaran şey, dindar olup olmamaktan başka birşey değildir. Anlaşılan, şahsı düşündürüp, mes’ud ve bahtiyar kılan şeyin dindarlık olduğu kesindir. Ferdi muhakemesizleştirip sefalete itenin de dinde lâubalilik olduğu bir vakıadır. Demek imtihan dünyasıdır bu. Her ikisine de yol açık. İsteyen oraya, dileyen de buraya yönelir. Kimi yılbaşında şuurunu iptal eder. Kimi de ihyâ... Biz şükrederiz dindarlığımıza, hamd ederiz bizi böyle düşündürüp, amel ettiren Rabbimize. Gülay  Öztürk [/b][/color]

[Black_house]

[b]Ey gönül bir nefeslik ömür geçici zevkler uçurumuna düşme kapılma duygularına.. Ey gönül seni kırsada zalim eller ufukta o güzel günler.. diren zülüm rüzgarlarına.. Ey gönül bir ışık gibi doğ cahilliğin karanlıklarında tüm gönüllere... Ey gönül gönüllere ak,ab-i hayat gibi nurdan bir nehir gibi nur'la dol,ak gönül... Anneye annelik sevgisini verene insana insan sevgisi verene sevgisiyle alemi donatanı sev,kendine dost eyle gönül... Kibir çamuruna sakın batma Komsun açken tok yatma Rızkına haram katma Doğru ol,doğru yol bul gönül... Gülay Öztürk[/b]

[Black_house]

[b]sevmek, sevilmek... Sevmek, sevilmek… dünyadaki en güzel duygulardır bunlar belki de. Hangimiz doyasıya sevmek, sevilmek istemeyiz ki? Hayatı anlamlı kılan kavramlar, bunlar bence. Sevmek, sevgi gibi duygulardan bi haber olduğumuz bir dünya yaşadığımızı düşünsenize… ne kadar boğucu, çekilmez olurdu. Hep acı hep acı… belki de sevmek kavramını bilmeseydik, bunlar bize böyle gelmeyebilirdi, ya şimdi? Birisine olan sevgimizi bazen güzel bir çift sözle, bazen küçük bir hediyeyle dile getiririz. Bazılarımız için ne kadar da zordur “seni seviyorum” demek. Aslında ben anlamıyorum böyle insanları. Niye zor gelir, duygularını dışa vurmak. Belki de duygularımızı ifade etmekle içimiz rahatlar. Sevmek kadar sevilmek de önemli bence. Her ne kadar ben karşılıksız severim desek de, aslında içimizden geçen onun da bizi sevmesidir. Karşılıksız sevmek bunu anlıyorumda, “ben karşılık beklemeden severim” derler ya işte bunu anlamıyorum. Sevildiğini duymak güzel bir duygu olsa gerek. Bunu herkesten duymak… sadece karşı cinsten değil yani. İnşallah tüm ömrümüz boyunca, hep sevilen saygı duyulan, değer verilen insanlardan oluruz. Ama tabi ki bizde sevmeli, ve onlara değer vermeliyiz…[/b]