Konu: Acımasız dünyanın acınır hali

[Halime]

[b]ACIMASIZ DÜNYANIN ACINIR HALİ Zengin bir adam Mercedes arabası ile şehirdeki dar bir yoldan geçiyordu. Birden, yoluna aniden fırlayarak elindeki taşı arabasına atan bir çocuk gördü. Kapısına çarpan taşın sesi ile ani fren yapınca, arabası trotuvara çarparak durabildi. Adam öfkeyle arabadan fırladı, çocuğu kolundan tutarak sarsmaya ve: “-Sen ne yapıyorsun serseri, bak arabamı ne hale getirdin?” diye bağırmaya başladı. Derin bir üzüntü ve suçluluk duygusu içindeki çocuk: “-Amca lütfen kızmayın, sizden önce geçen kaç arabaya durması için işaret ettim, hiçbiri durmayınca, arabanıza taş atmak zorunda kaldım.” dedi ve gözyaşları içinde kenarda devrilmiş duran bir tekerlekli özürlü arabasını ve o arabadan düşerek yerde yatan birisini göstererek: “-Ağabeyim yürüyemiyor, onu tekerlekli arabası ile gezdirirken, kayıp devrildi. Yere düştü, kaldırmaya gücüm yetmedi, gelen geçen kimse de yok, siz onu yerden kaldırıp tekerlekli arabasına tekrar oturtmama yardım eder misiniz? Arabanıza taş atıp zarar verdiğim için özür dilerim.” dedi. Zengin adam, bir anda ne diyeceğini bilemedi, boğazındaki düğümden yutkunarak kurtulmaya çalıştı, yerde yatan çocuğun yanına gitti, onu kaldırıp tekerlekli arabasına oturttu ve cebinden temiz bir mendil çıkararak bacağındaki kanları sildi. Çocuk ve ağabeyi teşekkür etti ve oradan uzaklaştı. Onlar oradan uzaklaşırken zengin adam, hiçbir şey söyleyemeden arkalarından bakakaldı. Arabasına döndüğünde, çocuğun attığı taşın, arabasının kapısında bıraktığı oyuk şeklindeki derin izi gördü. Çirkin görünümüne rağmen adam, bu derin taş izini hiçbir zaman tamir ettirmedi. Arabadaki bu taş izini şu mesajı hiç unutmamak için sakladı: “Hiçbir zaman, hayatın içinden, birilerinin seni durdurmak ve dikkatini çekmek için taş atmaya mecbur kalacağı kadar hızlı geçme. Allah, ruhumuza ve kalbimize ilhamlar verir. İlhamları algılamak için vaktimiz olmadığında bize (birilerini vesile kılarak) taş fırlatır. İster ruhunun fısıltısını dinle, ister taşı bekle! Seçim senin. Hayatın içinden son hızla geçerken, bir an durup, kendi hayatımızda da bize bazı şeyleri hatırlatmak için atılan taşlar olup olmadığını bir düşünelim.” [/b]