Konu: Yalnızlıktan Kalabalıklara, Kalabalıklardan Yalnızlığa

[kardelen]

[b]En son ne zaman yalnız kaldınız? İşte burada durmak gerek… Yalnızlık alıp başını gitmek değil, sevgilinin seni terk etmesi değil, sevdiğini terk etmen değildir. Yalnızlık büyük iştir. Onca kalabalığın içinde, adım attıkça çoğalan, sesleri kulaklarında yankılandıkça geçmişine döndüren, her sokağın, pastanenin, durakların, sinemaların, hani kimselerin bilmediği –sadece size özel- yerlerin yakınından / uzağından geçtikçe aklına gelen onca isimden örselemek zihnini… İşte böyle yalnız kalmanın, yeni yeni sessiz ağlamaların başında, iç çekmelerin, içsel söyleşmelerin baş edilmez çılgınlığında kaldınız mı hiç? Aslında anne rahminden çıkıp birkaç dakikadan sonra bile hemşire alıp sizi yalnız bırakmadı mı hayatta bir düşünün. Hem de size hayat veren bir varlıkken “O”… İlerledikçe tırmanan hiçsizliğin köşe başları tutulmuştur. Senden önce bu inzivaya çekilenlerden bir yer boşalmasını beklersin. Bir uzay boşluğunun içinde uçan bir kelebeksindir aslında kozasından yeni çıkmış. Ertesi gün öldü ölecek. Telaşın büyük, hırçınlığın uç noktalara dayanmış, öfken git gide dozunu artırıyor. Birinin dur demesini beklediğiniz oldu mu hiç? Bu sabah bir buket çiçek alın, adının ne olduğu fark etmez nasılsa ertesi sabaha solacaklar… Üzerine bir kart yerleştirin, güzel bir dörtlük yazın ama içinizden sevdiğinize ne geçiyorsa öyle olsun. Çiçek alacak kimsem yok demeyin. Hayatınızın her anında her daim çiçek alacağınız bir sevgili vardır aslında. Adı dünyanın en güzel sözcüğü [color=red]“anne” [/color] olsun…[/b] [b] Bu sabah bir de “seni seviyorum” demenin başka bir yolu olsun. Elinizde çiçeklerle yıllar sonra bile yalnız kalmadığınızı söylediğinizde… Gözünüzde yaş olsun. Sadece sevinçten, sevgiden…[/b] Alıntı

[Halime]

[center][b][color=black]Ben çocukken, çok uzaklardan çok sevdiğim biri gelirdi zaman zaman. Öyle ki dünyalar benim olurdu o geldiğinde, babadan okulu asma izni güç bela alınırdı. Yanımda kaldığı o kısa zaman kırıntıları en sevdiğim şarkı kadar kısa gelirdi hep. Gitme vakti geldiğinde çıkamazdım uğurlamaya, anlamazdım çünkü neden gittiğini, iş? güç? arkada bekleyen biri?...anlayamazdım hiç birini, kabullenemezdim gidiş sebebi olarak. Seviyordum işte onun yanımda olmasını, onunla vakit geçirmeyi, yemek yemeyi, ufak bahçemizde top oynamayı ve saklambaç bazen…anlayamazdım niye gitmesi gerektiğini, anlatamazlardı bana. O giderken çıkamazdım uğurlamaya. Evin en arka odasına, dolabın arkasına saklanır kendimin bile duyamayacağı kadar sessiz, bir çocuğun gönlünün kaldıramayacağı kadar şiddetli ağlardım. Gidiyorsun…Çıkamam seni uğurlamaya, hiç uğraşma boşver anlayamam gidişinin sebebini. Sözler yok artık, işin kötüsü şarkılarda yok bugün ortalıkta. Hoş, burada olsalar da paylaşamam bu sefer acımı en dokunaklısıyla bile. Ama söz anlamaya çalışacağım gidişinin yalancı bahanelerini. Belki dolap arkalarına sığamayacak kadar büyüdü bu beden, belki utanır ağlayamam eskisi gibi ama titrer gene yüreğim aynı şiddette. Dedim ya çıkamam seni uğurlamaya, el sallayamam ardından git işte güle güle, şarkılar yoldaşın olsun ama gene de çok dönme sırtını onlara, güvenme gereğinden fazla, yıkılırsın benim gibi. Git işte güle güle, her şey gönlünce olsun, ama sen gene de güvenme gönlüne gereğinden fazla, yanarsın benim gibi. Git güle güle, senden tek dileğim gittiğin yerde yalnızlığı anla. Ve yalnızlığa güven gereğinden fazla, çünkü kimse yokken bir tek o var. Yalnızlığı anla…[/color][/b][/center]     ((alıntı))

[...katre...]

aarroo 103

[Leb-i Damla]

[color=red][b]Yalnızlık kadınlar için vazgeçilmez bir sonuç...[/b][/color] [color=purple][b] Buram buram dert kokan demli çaylar, sıcacık börek dilimleri, un kurabiyeleri ve daha neler neler… Hayranım, elleri hamur yoğuran, incecik zeytinyağlı dolma saran kadınlarımıza. Hayranım, her fırsatta “Difrizde böreğim var. Yanına kısırla, çay demledik mi” deyiverip evine buyur eden komşularıma… Böylesi hasbihal zamanlarında söz dönüp dolaşır hep erkeklere ya da çocuklara gelir. Serde eğitimcilik olunca, bu konuda yazacak çok şeyde bulunuyor söylenecek çok sözde. Sahi kim kimden çeker. Kadınlara sorsan yük onlarda. Top sırası erkeklere gelince onlarda karşı taraftan yakınırlar. Ben onu bunu bilmem: Kadınlar yalnızlıkla yaşam arasında daima gergef işler, ilmek ilmek örer, düğüm atar ya da ütü yapar çekmeceye kaldırırlar. Yalnızlık kadınlar için vazgeçilmez bir sonuç. Evli olsa : “Eşim beni anlamıyor” der yakınır. Dönüş bileti olmayan bir yolcunun gelmeme ihtimalini hesap edemez ve yıllarca anlamasını bekler. Senelerce tatlı bir söz bekler… Yemek boyunca “Eline sağlık” denmesini bekler… Özel günlerin hatırlanılmasını bekler… Ansızın bir sürpriz… Stresli bir anda huzur. Bekler … Bekler… Bekler Orta yaşın üzerindeki bekarların çilesi daha fazla: Ya yeteri kadar güzel ol(a)madığını düşünür ya da yeteri kadar cilveli. Yıllarca evli ve çocuklu olan hemcinslerinin yanında bir miktar boyunları büküktür. Hep beyaz atlı prenslerini beklerler. Peki ya eşlerinden ayrılanlar. Onlarda kendilerine ikinci baharı yaşatacak kurtarıcı bir eli beklerler. Beklemek… Beklemek… Ya da beklemekle mücadele etmek! Yalnızlık kadınlar için vazgeçilmez bir sonuç. Öyleyse tadını çıkartın! Biraz kendinize vakit ayırmanın zamanı gelmedi mi? “Keşke beni anlasa” diye beklemektense: Kendinizi siz anlayın ve keşfedin. Mesela; Daha sağlıklı beslenin. Sabah erken kalkıp egzersiz yapın. Televizyon izleme saatinizi azaltıp, özel bir müzik arşivi geliştirin. Sürekli enerjinizi eşinize ve çocuklarınıza harcamayın. Hayat bu kadar cömert değil. Harcadıklarınız geri dönmezse hayal kırıklığı yaşayabilirsiniz. Adını bilmediğiniz psikolojik rahatsızlıklar konusunda kitap yazabilecek hale gelebilirisiniz. Ve en önemlisi hala bir hobiniz yoksa: Üzgünüm. Çözümü hep karşı taraftan bekliyorsunuz. Fatura: Yalnızlık Yalnızlık kadınlar için vazgeçilmez bir sonuç. Öyleyse özgürlüğünüzün tadını çıkartın! Sürekli evlen(e)meyişiniz başınıza kakıldı: “Muhasebeci iyi çocuktu. Nesini beğenmediysen…” “Ya öğretmeni niye reddettin. Evlenseydin şimdi boyunca çocukların olacaktı.” Bitmez tükenmez eleştiriler. Yorumlar. Çuvaldızlar. Reçete belli: Orta yaşın üstündeki yalnız kadınlara “bir çift sağır kulak” ve tabii ki kimseye dayanmadan ayakta kalabilecekleri “alın teri” gerekli. Zengin koca hayalinden ya da beklentisinden vazgeçilmeli. Hayatınızın dekoruna, badanasının rengine sadece siz karar vereceksiniz. Modern-İslam kadınlarıyla sosyalleşmek. Dizi kolik olup dipsiz kuyularda hayaller kurmaktansa kitap kurdu olup: Özgüveninizi geliştirmeniz sizi daha verimli kılacaktır. Ya da sanal alemde www.’lar arasında Mecnunuzu aramakla vakit kaybedeceğinize sağlam insan ilişkileri kurabileceğiniz ortamları geliştirmeniz iradenizi ve ruhunuzu güçlü kılacaktır. Yalnızlık kadınlar için vazgeçilmez bir sonuç. Öyleyse bu faturayı yalnız ödemeyin! Şiddetli geçimsizlik. Aldatan bir eş, ve çocuklarıyla beş parasız ortada kalan kadın. Elim netice: “Merhaba yalnızlık.” İslam hukuku - Mecelle ya da Türk Medeni Kanunu: Kadın Yalnız Değildir. Korunur. Gözetilir. Emanettir…(!) Eskiden kadı önünde şimdi hakim karşısında Kadınlar her zaman bir adım öndeyken. Ve Er kadının nafakasını karşılamak durumundayken (!) Kimi zaman gururu kimi zaman inadı. Kimi zamanda kanunlardan bihaber oluşu: Kadını sefil bir hayatı yaşamaya itmez mi? Velhasıl-ı, kadın yalnızlık şiirinin kafiyesini, hece ölçüsünü iyi belirlemeli. Bağışıklık sistemini güçlendirmelidir. Yoksa gergefler işlenirken, keşkelerin denizinde ruhunun boğulduğunu fark ederde hiçbir can simidine tutunamadan öylece yaşamın kıyısına varamadan kaybolur gider. Yalnızlık kadınlar için vazgeçilmez bir sonuçtur. Bu sonu bilenler için bir umuttur. Gülten DEMİRCAN[/b][/color]

[Gelincik]

Ellerinize sağlık hepside çok güzel.  goody gs